Γέιγερ, Έρικ Γκούσταφ

(Erik Gustav Geijer, Ρανσέτερ 1783 – Στοκχόλμη 1847). Σουηδός ιστορικός, φιλόσοφος, ποιητής και πολιτικός. Αφοσιώθηκε σε ηθικοφιλοσοφικές μελέτες και δημοσίευσε πολυάριθμα δοκίμια, μεταξύ των οποίων τα Ο αληθινός και ο ψεύτικος διαφωτισμός κατά τις αντιλήψεις της θρησκείας και Η ιστορία και οι σχέσεις της με τη θρησκεία (1811), που εμπνέονται από έναν φλογερό αντιωφελιμιστικό ιδεαλισμό και τον παρουσιάζουν ως έναν από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού στη Σουηδία. Μαζί με τον Γκούντμουντ Άντλερμπετ ίδρυσε τον Γοτθικό Σύνδεσμο και διηύθυνε την επιθεώρηση Iduna, όργανο της κίνησης εκείνης. Από τα ποιήματά του, που δημοσιεύτηκαν στο πρώτο τεύχος της επιθεώρησης, διαφαίνεται η λατρεία του Γ. προς την πατρίδα και τα ιδεώδη που διακήρυσσαν οι Γότθοι ρομαντικοί: τιμή, δύναμη και αρετή. Ο Γ. υπήρξε για μεγάλο διάστημα εκφραστής του συντηρητικού ρεύματος και με αυτό το πνεύμα έγραψε πολλές μελέτες, μεταξύ των οποίων: Φεουδαλισμόςκαι δημοκρατισμός (1818) και Η χρησιμότητα της ιστορίας (1819). Αργότερα απομακρύνθηκε από τις θέσεις αυτές και έγινε υποστηρικτής των φιλελεύθερων ιδεών. Θεμελιώδης υπήρξε η προσφορά του στη σουηδική ιστοριογραφία: Ιστορία του σουηδικού λαού (1832-36). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σχεδόν απομονωμένος. Με τα σύντομα λυρικά ποιήματά του, όπως Οι ήχοι, Το σαλονάκι και το δάσος και Φθινοπωρινή συλλογή, ο Γ. καθιερώθηκε ως ο μεγαλύτερος Σουηδός ποιητής της εποχής του.